maandag 19 januari 2015

Een beetje uit de tropen: Shimaruku!

Afgelopen december heb ik kunnen genieten van de warme zon, familie en lekkere rust op Curacao.
Ik had gemerkt hoeveel dingen er daar waren veranderd, maar ook wat hetzelfde is gebleven. 
Sommige dingen was ik helemaal vergeten...

Op weg naar één van de stranden in Banda Bou, riep mijn schoonmoeder opeens uit: "Kijk eens wat die mensen daar doen! Stop de auto!" Wat hadden wij gezien? 




Er stonden, langs de kant van de weg, een aantal auto's. De passagiers van de auto's waren ijverig bezig iets te plukken van de weelderige groene bosjes langs de weg. "Kom! Wij gaan ook shimaruku plukken." Shimaruku! Ooh, ik was deze vrucht helemaal vergeten. Mijn man ging zijn moeder helpen plukken en nadat ze genoeg hadden kwamen ze terug naar de auto. "Wil jij ook?" vroeg mijn schoonmoeder. Ik knikte blij en kreeg een hele handvol met shimaruku. Hmmmm, lekker!


Shimaruku of de West Indische kers genoemd (hier ook bekend als de acerola), is een vrucht dat inheems is aan Zuid- en Midden Amerika en het Caribisch gebied. Na flinke regenbuien, is de vrucht meestal te vinden op de shimaruku bomen. De boom lijkt op een struik, maar kan ook heel  groot worden. 

De shimaruku is echt een superfood! Je hebt alleen maar 3 of 4 bessen nodig om voldoende vitamine C binnen te krijgen. De bes is rood van buiten, maar oranje/geel van binnen. Daarnaast bevat deze kleine vrucht ook veel antioxidanten, weinig calorieën en zijn ze rijk aan vitamine A! Wat opmerkelijk is, is dat de groene vruchten zelfs nog meer vitaminen bevatten dan de rijpe vruchten (2 maal zoveel).



Op Curacao is het ook gebruikelijk om vruchtensap te maken van de shimaruku. Helaas wordt dit praktijk steeds minder populair bij de jongere generaties. Maar toen wij op bezoek waren bij wat vrienden, kregen wij een glas met deze verrukkelijke sap. Erg lekker op een warme avond! Op Curacao worden er ook stropen en jam van de vrucht gemaakt. 

Hoe smaakt de shimaruku? Dat is een beetje moeilijk te omschrijven, maar dit is mijn beste poging.
De schil van de shimaruku is zoet, terwijl het vruchtvlees wat zuurder is. De shimaruku vind ik daarom smaken als de baby van een zoetzure kers en een appel. Het vruchtvlees is stevig, maar mals.

Als je de kans krijgt en shimaruku (hier bekend als acerola) kunt vinden, probeer het dan ook! Waarschijnlijk is hier alleen de Zuid Amerikaanse of Amerikaanse versie te vinden. Ik weet niet in hoeverre die smaak overeenkomt met de shimaruku die ik ken. 

De volgende keer in de vakantie diaries: Een kijkje in Wholefoods (VS). 






0 reacties :

Een reactie posten

Leave a comment, message, greeting...I will read it!
(P.s. jammer genoeg lukt het mij niet om een reply achter te laten. Ik probeer dit te fixen! Ik lees en waardeer jullie comments wel ^^)